نخستین آزمایش کلینیکال و بالینی در زمینه فعالیت و تمرین بدنی و فیزیوتراپی و برنامه خود مراقبتی برای مدیریت درد در سرطان ریه توسط دانشکده علوم بهداشتی دانشگاه ملبورن در همکاری با مرکز جامع سرطان ویکتوریا گزارش شده است.
بر اساس مطالعات منتشر شده در سال ۲۰۱۶ در مجله فیزیوتراپی و مجله‌ی توراسیک انکولوژی، که مجله رسمی انجمن بین‌المللی مطالعات سرطان ریه است، درمان سرطان ریه و مدیریت درد با تشویق بیماران جهت بالا بردن سطح فعالیت‌های بدنی خود برای ایجاد تناسب اندام و افزایش قدرت عضلانی، هم قبل از عمل جراحی و هم بعد از عمل جراحی، انجام خواهد پذیرفت. این رویکرد درمانی تا به امروز، به‌عنوان استانداردی در توان‌بخشی انکولوژی استرالیا مورد استفاده قرار نگرفته بود.
این آزمایش‌ها، شامل تمرین‌ها و فیزیوتراپی و فعالیت‌های جسمانی و استراتژی‌های تغییر رفتار برای کمک به بیماران مبتلا به سرطان ریه و مدیریت درد در یک دوره ۱۸ ماهه بوده که با کمک گرفتن از یک سری دستورالعمل‌های ۱۵۰ دقیقه‌ای که شامل تمرین‌ها و فعالیت‌های بدنی متوسط و دو تا سه جلسه تمرین‌های مقاومتی در هفته است، شرکت‌کنندگان تشویق خواهند شد تا هرچه زودتر پس از عمل جراحی درد ناشی از عمل جراحی را مدیریت کرده و به فعالیت‌های روزانه خود بازگردند.
در پیش از عمل جراحی یا آغاز درمان، فیزیوتراپی و این تمرین‌ها برای بیماران تجویز می‌شود تا وضعیت فیزیکی بیماری که غیرقابل جراحی است را بهبود بخشیده و برای عمل جراحی آماده شود. همچنین این تمرین‌ها تلاشی هستند برای آماده‌سازی فیزیکی بیمارانی که قابل جراحی هستند تا در مقابل حملات فیزیکی در طی جراحی آماده شده و وضعیت ریکاوری آن‌ها بهبود یابد.
استراتژی‌های مدیریتی در مراقبت‌های دوره‌ای طی سه روز اول پس از عمل عبارت‌اند از: آمادگی اولیه، خارج شدن از بستر و تمرینات سرفه؛ و تمرینات قفسه سینه پس از برداشتن کاتتر اینترکوستال، که مدت درمان و انجام این تمرینات ۵ الی ۷ هفته است.
افراد مبتلا به سرطان ریه از علائمی از جمله خستگی، سرفه و تنگی نفس رنج می‌برند و درمان این بیماران می‌تواند عوارض ناخوشایندی مانند عوارض التهاب معدی-روده ای را به همراه داشته باشد. البته لازم به تذکر است که فعالیت فیزیکی در طول درمان سرطان ریه برای جلوگیری از کاهش عملکرد بدن ضروری است.
این تحقیق علاوه بر نشان دادن سطوح بالاتر فعالیت‌ها و تمرینات فیزیکی بعد از عمل جراحی که نشان دهنده عملکرد فیزیکی بهتر بیمار در طولانی مدت است، همچنین کیفیت زندگی و سلامت روان را مورد بررسی قرار می‌دهد اگرچه این رابطه هنوز اثبات نشده است.
در این تحقیق، دکتر کاترین گرنجر و تیم پزشکی او در دانشگاه ملبورن، با پرسنل در سراسر طیف مراقبتی که بیماران با آن‌ها مواجه می‌شدند مصاحبه کردند این افراد شامل پزشکان، جراحان، انکولوژیست ها، پرستاران و فیزیوتراپیست ها بودند که در این مصاحبه، موانع بالقوه درمان، انگیزه‌های بیمار و فرصت‌های پیاده‌سازی درمان بررسی شدند.
این درمان به‌منظور هزینه کمتر و در دسترس برای مناطق روستایی، و همچنین جهت حمایت از بیماران مبتلا به سرطان ریه و بهبود احتمال موفقیت درمان آن‌ها طراحی شده است.